خب خب! رسیدیم به فیلم ترسناک "Lights Out" یا همون "وقتی چراغ‌ها خاموش می‌شن" خودمون. ببین، اول از همه بگم که اگه از اون دسته آدمایی هستی که با یه صدای کوچیک از جا می‌پری، این فیلم رو شب تنها نبین! چون ممکنه چراغای خونه رو تا یه هفته روشن بذاری بخوابی :D داستان از یه فیلم کوتاه خیلی باحالِ به همین اسم شروع شد که کارگردانش، دیوید اف. سندبرگ، خودش ساخته بود. انقدر این فیلم کوتاه ترکوند که کمپانی‌های بزرگ هالیوودی بهش پیشنهاد دادن یه فیلم بلند ازش بسازه. آقا ما هم خوشحال شدیم گفتیم دمتون گرم، بزنید بریم! قضیه فیلم سر یه روحه به اسم دایاناست که فقط تو تاریکی پیداش میشه. یعنی تا چراغ روشنه انگار نه انگار، ولی وای به حالتون اگه برق بره! این دایانا چیه؟ یه جورایی دوست خیالی مامانِ خانواده‌ست، سوفی. البته نه دوست خیالیِ مهربون، از اون مدل دوستایی که سایه‌شون هم ترسناکه! سوفی یه مشکلاتی داره، انگار افسردگی یا یه همچین چیزی، و این دایانا هم انگار از همون مشکلات تغذیه می‌کنه. یه دختر جوون به اسم ربکا (با بازی ترسا پالمر) که خواهر ناتنیِ کوچیکتره (مارتین) هست، میاد وسط ماجرا تا بفهمه چه خبره. مارتین بچه مدرسه ایه و همش سایه مامانشو یه چیز ترسناک می‌بینه. ربکا هم که خودش قبلاً این چیزا رو تجربه کرده، شک می‌کنه که یه خبراییه. فیلم پر از جامپ اسکر (Jumpscare) هاییه که آدمو از جا می‌پرونه. اعتراف می‌کنم خودم چند بار زهره ترک شدم! ولی خب، جامپ اسکر دیگه، یه لحظه می‌ترسی بعدش تموم میشه. ترس اصلی فیلم بیشتر رو همون ایده‌ی "تاریکی" بازی می‌کنه. همه ما یه جورایی از تاریکی می‌ترسیم دیگه، ته ناخودآگاهمون یه چیزی هست که با تاریکی حال نمی‌کنه، این فیلم دقیقاً همونو هدف گرفته. بازیگرای فیلم خوب بازی کردن، مخصوصاً ماریا بلو که نقش سوفی، مادرِ داستان رو بازی می‌کنه. خیلی خوب تونسته حس یه مادرِ درمونده و یه خورده هم ترسناک رو نشون بده. ترسا پالمر هم که نقش ربکا رو داره، یه دختر قوی و مستقله که نمی‌ذاره هیچ روحی روانی اذیتش کنه، دمش گرم! یه نکته جالب دیگه هم بگم، این فیلم رو جیمز وان تهیه کرده، همون کارگردان خفن سری فیلم‌های "احضار روح" (The Conjuring) و "توطئه آمیز" (Insidious). خب معلومه دیگه، وقتی پای جیمز وان وسط باشه، ترس و دلهره تو فیلم موج می‌زنه. راجع به نقدها هم بگم، خیلیا از فیلم خوششون اومده بود و تعریف کرده بودن، هم از کارگردانی سندبرگ و هم از فیلمنامه و بازیگرا. البته یه سری منتقدها هم بودن که میگفتن فیلم خیلی کلیشه‌ایه و جامپ اسکرهاش زیاده. ولی به نظر من، واسه یه فیلم ترسناک سرگرم‌کننده که یه شب جمعه با دوستاتون ببینید و بترسید و بخندید، خیلی هم خوبه. یه چیز دیگه که یادم اومد، یه عده منتقدها به پایان فیلم یه خورده گیر دادن و گفتن انگار داره خودکشی رو ترویج می‌ده. کارگردان فیلم هم اومد توضیح داد که اصلاً منظورش این نبوده و هدفش نشون دادن مشکلات روحی و افسردگی بوده. حالا دیگه بستگی به برداشت خودتون داره. در کل، "Lights Out" فیلمیه که اگه دنبال یه ترس واقعی و داستان خیلی پیچیده می‌گردی، شاید خیلی راضیت نکنه. ولی اگه میخوای یه فیلم ترسناک ببینی که حسابی بترسی و هیجان‌زده بشی و از جامپ اسکرها لذت ببری (یا ازشون حرص بخوری :D)، این فیلم انتخاب خوبیه. فقط قول بده بعدش چراغا رو خاموش نکنی تا صبح! 😉